WZW B
WZW B
Przykładowy schemat szczepienia w ciągu pierwszych dwóch lat życia 1
Po urodzeniu (w 1. dobie życia)
Wszystkie szczepienia powinny być wykonywane zgodnie
z zaleceniami lekarza kwalifikującego do szczepienia
Wirusowe zapalenie wątroby typu B (WZW B) jest chorobą zakaźną, która może mieć przebieg ostry lub przewlekły.2
Drogi zakażenia
Do zakażenia dochodzi przez kontakt z zakażoną krwią, kontakty seksualne z osobami zakażonymi, poprzez niejałowy ostry sprzęt medyczny (igły i narzędzia chirurgiczne) skażony krwią osoby zakażonej, poprzez dzielenie się sprzętem podczas stosowania narkotyków.2
Objawy
Wirusowe zapalenie wątroby typu B ma dwie postaci – ostrą i przewlekłą. Po zakażeniu u pacjenta rozwija się ostre zapalenie wątroby typu B, które może mieć różny przebieg, także bezobjawowy lub towarzyszyć mu mogą niecharakterystyczne objawy. Najczęściej występują: męczliwość, nudności, wymioty, ból brzucha, ból mięśni, ból stawów, świąd skóry. U części osób wirusowe zapalenie wątroby typu B powoduje żółtaczkę, z którą wiąże się ściemnienie moczu i rozjaśnienie stolca.3
U jednego na czterech zakażonych bezobjawowo, WZW typu B trwające dłużej niż 6 miesięcy, może przekształcić się w przewlekłe zapalenie wątroby, a następnie marskość wątroby i raka wątroby.2
Gruźlica
Gruźlica
Przykładowy schemat szczepienia w ciągu pierwszych dwóch lat życia1
W 1. dobie życia (przed wypisem ze szpitala)
Wszystkie szczepienia powinny być wykonywane zgodnie
z zaleceniami lekarza kwalifikującego do szczepienia
Gruźlica jest chorobą zakaźną i zaraźliwą wywołaną przez bakterie – prątki gruźlicy. Gruźlica należy do najczęstszych chorób zakaźnych na świecie i stanowi globalne zagrożenie dla zdrowia. Zapadalność na gruźlicę w Polsce jest wciąż wyższa niż średnia w krajach Unii Europejskiej2,4
Zakażenie
Głównym źródłem zakażenia jest chory człowiek, szczególnie jeżeli nie jest leczony. Do zakażenia prątkami gruźlicy dochodzi drogą kropelkową. Źródło zakażenia stanowią prątkujący chorzy na gruźlicę miąższu płuc, oskrzeli, tchawicy i krtani. Najwięcej prątków wydobywa się z dróg oddechowych w czasie kaszlu.2,4
Objawy
U 90% osób zakażonych prątkiem gruźlicy zakażenie pozostaje w fazie utajenia i nigdy nie rozwija się do aktywnej postaci choroby. Na gruźlicę zapada 10% osób zakażonych, najczęściej niedługo po zakażeniu. Najczęstszym objawem gruźlicy płuc, obecnym u większości chorych, jest kaszel – suchy lub z wykrztuszaniem plwociny. Zdarzyć się mogą krwioplucia i masywne, zagrażające życiu krwotoki płucne. Kaszel wyprzedza zwykle inne objawy, takie jak: zmniejszenie masy ciała, gorączkę, zazwyczaj najwyższą wieczorem, nocne poty. Gorączka występuje u połowy chorych na gruźlicę płuc.4
DTP błonica, tężec, krztusiec
Przykładowy schemat szczepienia w ciągu pierwszych dwóch lat życia 1
Wszystkie szczepienia powinny być wykonywane zgodnie
z zaleceniami lekarza kwalifikującego do szczepienia
Błonica
Błonica jest ostrą chorobą zakaźną wywołaną przez toksynę wytwarzaną przez bakterię, maczugowca błonicy (Clostridium diphtheriae). Błonica, określana jest też jako dyfteryt, krup lub dławiec. Jest to choroba zagrażająca życiu, może prowadzić do uduszenia, zatrzymania akcji serca i powikłań neurologicznych.2,5
Zakażenie
Choroba szerzy się głównie drogą kropelkową. Źródłem zakażenia jest chory człowiek, ozdrowieniec lub nosiciel. Bakteria wnika do organizmu przez nos lub jamę ustną i kolonizuje błony śluzowe górnych dróg oddechowych, rzadziej błonę śluzową innych okolic lub skórę. Z tego powodu najczęstszymi postaciami błonicy są błonica gardła oraz błonica krtani, zwana dawniej krupem.5
Objawy
Najczęstsza postać choroby, błonica gardła, objawia się umiarkowaną gorączką, bladością skóry, niezbyt nasilonymi bólami gardła, utrudnionym połykaniem, niewyraźną mową, błoniastymi nalotami w gardle oraz silnym powiększeniem okolicznych węzłów chłonnych. Wokół nalotów śluzówka jest przekrwiona, a podczas prób odrywania nalotu krwawi. Wymienionym objawom towarzyszą cechy zatrucia organizmu czyli toksemii. Mogą wystąpić zaburzenia rytmu serca, a nawet zgon z powodu martwiczo-zapalnych zmian mięśnia sercowego. W cięższych przypadkach mogą wystąpić porażenia mięśni.5
Tężec
Tężec jest chorobą układu nerwowego, spowodowaną działaniem toksyny tężcowej (neurotoksyny) wytwarzanej przez bakterię - laseczkę tężca (Clostridium tetani). Laseczka tężca występuje powszechnie w glebie, kurzu, wodzie oraz przewodzie pokarmowym zwierząt.2,6
Zakażenie
Do zakażenia tężcem dochodzi drogą przyranną - w wyniku zabrudzenia rany np.: ziemią, odchodami, kurzem lub innym ciałem obcym zakażonym laseczką tężca.4,6,7 Toksyna tężca (tetanospasmina) wraz z krwią dostaje się do układu nerwowego, powodując jego uszkodzenie.4,7,8 Tężec nie przenosi się bezpośrednio z człowieka na człowieka lub ze zwierzęcia na człowieka.7
Objawy
Tężec może przebiegać pod postacią uogólnioną (najczęstsza) lub miejscową. Początkowo występują objawy niespecyficzne takie jak: niepokój, gorsze samopoczucie, wzmożone napięcie mięśni, nasilona potliwość, ból głowy, bezsenność, ból w okolicy rany. Następnie w postaci uogólnionej obserwuje się zwiększone napięcie i skurcze mięśni bez zaburzeń świadomości, trudności w żuciu, szczękościsk, zwiększone napięcie mięśni brzucha, wygięcie tułowia w łuk; napadowe, silne skurcze różnych grup mięśni tułowia i kończyn wyzwalane przez bodźce zewnętrzne (hałas, światło, dotyk), towarzyszy im silny ból, a niekiedy niedrożność dróg oddechowych lub zatrzymanie oddychania. Zaburzenia układu nerwowego, dołączające się po kilku dniach stanowią najczęstszą przyczynę zgonu.6
Krztusiec
Krztusiec, znany dawniej jako koklusz, to ostra choroba zakaźna dróg oddechowych – bakteryjne zapalenie tchawicy i oskrzeli wywoływane przez zakażenie pałeczką krztuśca (Bortedella pertussis).7
Zakażenie
Źródłem zakażenia krztuścem są chorzy – zarówno dzieci z pełnoobjawową chorobą, jak i młodzież czy osoby dorosłe, u których choroba może przebiegać łagodnie i niecharakterystycznie lub skąpoobjawowo. Największa zaraźliwość występuje w pierwszych dwóch tygodniach choroby i utrzymuje się przez około 3–4 tygodnie. Krztusiec jest bardzo zaraźliwy. Ryzyko zachorowania osoby wrażliwej na zachorowanie po kontakcie z chorym przekracza 80%. Zakażenie przenosi się głównie drogą kropelkową podczas kaszlu i kichania.7
Objawy
Krztusiec przebiega zwykle w trzech fazach: faza nieżytowa, faza napadów kaszlu i faza zdrowienia. Objawy różnią się w zależności od wieku chorego i statusu szczepienia. U niemowląt dominują napady duszności, łzawienie oczu, zaczerwienienie twarzy, sinica i bezdech. Groźne bezdechy mogą być jedynym objawem choroby u najmłodszych niemowląt. U starszych dzieci typowe napady kaszlu zwiększają stopniowo swoją częstotliwość i nasilenie, dochodząc u nieszczepionych dzieci do kilkudziesięciu napadów dziennie. U osób dorosłych jedynym objawem krztuśca może być przewlekły, suchy kaszel.7
Hib
Hib
Przykładowy schemat szczepienia w ciągu pierwszych dwóch lat życia
Wszystkie szczepienia powinny być wykonywane zgodnie
z zaleceniami lekarza kwalifikującego do szczepienia
Hib to skrót od nazwy bakterii Haemophilus influenzae typu b, odpowiedzialnej za ciężkie zachorowania u dzieci do 5 roku życia. Zakażenia Hib występują na całym świecie i dotyczą głównie nieszczepionych dzieci oraz osób z niekompletnym podstawowym cyklem szczepień. W Polsce przed wprowadzeniem obowiązkowych szczepień przeciw Hib, zakażenia Hib stanowiły przyczynę 25% wszystkich bakteryjnych zapaleń opon mózgowo-rdzeniowych.2,8
Zakażenie
Hib jest patogenem wyłącznie człowieka, rozprzestrzenia się drogą kropelkową lub przez bezpośredni kontakt z wydzielinami lub wydalinami.8
Objawy
Najpoważniejszym następstwem zakażenia wywołanego przez Hib jest zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych. Podstawowym objawem jest gorączka oraz zmiany funkcjonowania ośrodkowego układu nerwowego np. objaw sztywności karku polegający na braku możliwości biernego przygięcia głowy do klatki piersiowej. Kolejną zagrażającą życiu infekcją wywoływaną przez Hib jest zapalenie nagłośni. Podstawowe objawy to: ból gardła, gorączka, zaburzenia połykania, ślinienie się. Hib może również spowodować zapalenie tkanki łącznej w obrębie głowy i szyi, zapalenie płuc oraz infekcje: szpiku kostnego, stawów, osierdzia, tkanki łącznej oczodołu, gałki ocznej oraz układu moczowego.2,8
Pneumokoki
Pneumokoki
Przykładowy schemat szczepienia w ciągu pierwszych dwóch lat życia
Wszystkie szczepienia powinny być wykonywane zgodnie
z zaleceniami lekarza kwalifikującego do szczepienia
Pneumokoki (Streptococcus pneumoniae) są częstą przyczyną chorób u ludzi. Nawet 60% dzieci uczęszczających do żłobka lub przedszkola jest nosicielami pneumokoków. Nosiciele nie mają objawów, ale zarażają inne osoby wrażliwe na zakażenie, które mogą zachorować.2
Zakażenie
Transmisja zakażeń pneumokokowych odbywa się poprzez bezpośredni kontakt z wydzielinami dróg oddechowych, takimi jak ślina lub śluz pochodzących od osób zakażonych. Wiele osób, szczególnie dzieci są bezobjawowymi nosicielami pneumokoków.9
Objawy
Najczęściej wywołują choroby górnych dróg oddechowych np.: zapalenie gardła, zatok oraz zapalenie oskrzeli. Są najczęstszą przyczyną zapalenia ucha środkowego, które u dzieci może spowodować trwałą głuchotę. Pneumokoki mogą dostać się do krwi i wywołać zapalenie płuc, zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, sepsę (posocznicę). Jeżeli dochodzi do najcięższego scenariusza – zajęcia narządów wewnętrznych (tak zwanej inwazyjnej choroby pneumokowej) wiele dzieci umiera albo ma trwałe uszkodzenia narządów, w szczególności mózgu.2,9
Rotawirusy
Rotawirusy
Przykładowy schemat szczepienia w ciągu pierwszych dwóch lat życia
Wszystkie szczepienia powinny być wykonywane zgodnie
z zaleceniami lekarza kwalifikującego do szczepienia
Rotawirusy są najczęstszą przyczyną ostrych biegunek u dzieci do 5 roku życia. Schorzenie to jest częstym powodem hospitalizacji, równocześnie stanowi źródło zakażeń wewnątrzszpitalnych, w domach dziecka, szkołach i przedszkolach.11
Zakażenie
Zakażenie rotawirusami następuje drogą fekalno-oralną lub pośrednio przez przedmioty. Osoby chore wydalają rotawirusy zarówno w okresie gdy występują u nich objawy infekcji, jak i w ciągu kolejnych trzech dni po wyzdrowieniu. Osoby zakażone rotawirusem mogą również zarażać innych, zanim wystąpią objawy.12
Objawy
Najczęstszymi objawami infekcji rotawirusowej są: częsta, wodnista biegunka, wymioty, gorączka i ból brzucha. Objawy zwykle pojawiają się po około dwóch dniach od zakażenia. Wymioty i wodnista biegunka mogą utrzymywać się od 3 do 8 dni. Może wystąpić utrata apetytu i odwodnienie, co jest szczególnie niebezpieczne dla niemowląt i małych dzieci.12
Meningokoki
Meningokoki
Przykładowy schemat szczepienia w ciągu pierwszych dwóch lat życia13,14
Meningokoki typu B
Meningokoki ACWY
Wszystkie szczepienia powinny być wykonywane zgodnie
z zaleceniami lekarza kwalifikującego do szczepienia
Schemat szczepień uzależniony jest od rodzaju użytego preparatu oraz wieku, w którym
rozpoczęto szczepienie, zgodnie z zarejestrowanymi wskazaniami do stosowania
oraz jednoczasowego podania szczepień
Zakażenia meningokokowe są wywoływane przez bakterie – dwoinki zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych, zwane również meningokokami (Neisseria meningitidis). Obecnie w Polsce dominują meningokoki serogrupy B. Meningokoki serogrupy B odpowiadają za 70% wszystkich inwazyjnych zakażeń meningokowych zgłoszonych w Polsce w 2022r. Najbardziej narażone na zakażenie są dzieci do 4 roku życia (ze szczególnym uwzględnieniem niemowląt), osoby w wieku 15-24 lat oraz osoby z grupy ryzyka.
15-17
Zakażenie
Choroba przenoszona jest drogą kropelkową przez bliski kontakt, a źródłem zakażenia jest osoba chora lub będąca nosicielem meningokoków.17
Objawy
Meningokoki to bakterie, które powodują groźną inwazyjną chorobę meningokokową przebiegającą najczęściej, jako:
- sepsa meningokokowa - uogólnione zakażenie krwi z ciężkimi objawami ze strony wielu narządów (śmiertelność nawet 20-30%)
- meningokokowe zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych (śmiertelność ok. 5-13%);
często u jednego chorego występują jednocześnie objawy sepsy i zapalenia opon.16
Polio
Polio
Przykładowy schemat szczepienia w ciągu pierwszych dwóch lat życia
Wszystkie szczepienia powinny być wykonywane zgodnie
z zaleceniami lekarza kwalifikującego do szczepienia
Polio to skrócona nazwa choroby Poliomyelitis. Choroba ta bywa też określana jako nagminne porażenie dziecięce lub choroba Heinego-Medina. Jest to ostra choroba zakaźna wywoływana przez poliowirusy, która może prowadzić do rozwoju porażeń mięśni i trwałego kalectwa.10
Zakażenie
Choroba przenosi się drogą fekalno-oralną. Najczęstszym źródłem zakażenia jest bezpośredni kontakt z chorym człowiekiem. Zakażenie szerzy się głównie drogą pokarmową przez przedmioty i środki spożywcze zakażone wydzielinami z gardła lub kałem oraz drogą kropelkową. Poliowirusy dostają się do organizmu przez usta lub nos.2,10
Objawy
Polio najczęściej przebiega bezobjawowo lub jako lekka, nieswoista choroba gorączkowa. Zwykle zaczyna się nieswoistymi objawami ostrego zakażenia wirusowego: niewysoką gorączką, dreszczami, bólami gardła i głowy, wymiotami, a także ogólnym osłabieniem i brakiem apetytu. Jeżeli dochodzi do zajęcia ośrodkowego układu nerwowego pojawiają się objawy, takie jak: bóle głowy, sztywność karku, rzadziej zaburzenia świadomości. Tylko niewielki odsetek zakażeń wirusem polio (poniżej 1%) przebiega z porażeniami mięśni szkieletowych. Wówczas w fazie mózgowej choroby pojawia się: duża bolesność mięśni, przeczulica, parestezje i skurcze mięśniowe. Porażenia mięśni mają charakter wiotki i z reguły są asymetryczne. Mogą wystąpić: zaburzenia połykania, zatrzymanie moczu lub objawy zapalenia mózgu.10
Odra, świnka, różyczka
Przykładowy schemat szczepienia w ciągu pierwszych dwóch lat życia1,*
Wszystkie szczepienia powinny być wykonywane zgodnie
z zaleceniami lekarza kwalifikującego do szczepienia
*Zgodnie z Programem Szczepień Ochronnych druga dawka szczepienia przeciw: odrze, śwince i różyczce powinna być podania w 6. roku życia1
Odra
Odra jest ostrą, wirusową chorobą zakaźną, charakteryzującą się gruboplamistą wysypką, zapaleniem błon śluzowych dróg oddechowych i spojówek z towarzyszącą gorączką. Przechorowanie odry może skutkować ciężkimi powikłaniami, nawet po wielu latach. Odra bardzo łatwo się rozprzestrzenia wśród nieuodpornionych osób w każdym wieku i może powodować epidemię.2,18
Zakażenie
Ryzyko zachorowania po kontakcie u osoby podatnej na zakażenie jest bardzo duże. Chory zakaża inne osoby od momentu wystąpienia objawów zwiastunowych do 3-4 dni po wystąpieniu wysypki. Wirus pozostaje zakaźny w powietrzu lub na skażonych powierzchniach do 2 godzin. Zakażenie szerzy się drogą kropelkową oraz przez bezpośrednią styczność z wydzieliną z jamy nosowo-gardłowej chorej osoby.2,18
Objawy
Przebieg kliniczny odry dzieli się na okres nieżytowy, wysypkowy i zdrowienia. Okres nieżytowy trwa 3-4 dni i obejmuje: wysoką gorączkę, kaszel suchy i męczący, zapalenie gardła, katar, zapalenie spojówek ze światłowstrętem. Po 3-4 dniach okresu nieżytowego pojawiają się na błonie śluzowej policzków białe plamki otoczone czerwoną obwódką (plamki Koplika). Plamki znikają po wystąpieniu wysypki. Okres wysypkowy zaczyna się ok. 14. dnia po zakażeniu, po okresie nieżytowym. Towarzyszy mu wysoka gorączka. Plamki i grudki o barwie od ciemnoczerwonej do fioletowej i średnicy 0,1-1 cm, pojawiają się przez 2-4 dni; często w pierwszej kolejności na głowie (na czole, poniżej linii włosów, za uszami; wysypka nie obejmuje skóry owłosionej). Następnie stopniowo obejmuje tułów i kończyny. Ma tendencję do zlewania się. W okresie zdrowienia gorączka obniża się, wysypka brunatnieje i ustępuje w takiej kolejności, w jakiej wystąpiła. Przebarwienia po wysypce i delikatne złuszczanie naskórka utrzymują się ok. 2 tygodni.18
Świnka
Świnka jest ogólnoustrojową chorobą wywołaną zakażeniem wirusem świnki przebiegającą z zajęciem narządów gruczołowych, najczęściej ślinianek, niekiedy trzustki, rzadziej układu nerwowego.2,19
Zakażenie
Źródłem zakażenia jest chory człowiek. Infekcja przenosi się drogą kropelkową lub poprzez kontakt z przedmiotami skażonymi wydzieliną z gardła chorej osoby.2,19
Objawy
Występuje duża różnorodność objawów klinicznych. Wstępne objawy choroby są niecharakterystyczne. Typowo występują: gorączka trwająca 3-4 dni, obrzęk w okolicy ślinianek przyusznych najpierw jednostronny, po 1-3 dniach obustronny. Możliwe jest zajęcie innych ślinianek. Pacjenci skarżą się na bóle ucha, dolegliwości przy żuciu i otwieraniu ust. Widoczne jest zaczerwienienie i obrzęk ujść przewodów ślinowych w jamie ustnej. Szczególnymi postaciami klinicznymi są: zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, które objawia się wysoką gorączką, bólami głowy i mięśni, nudnościami, wymiotami, sztywnością karku i światłowstrętem. Zajęcie innych narządów o budowie gruczołowej, np. zapalenie trzustki, jąder - najczęściej u nastolatków i młodych mężczyzn - zwykle objawiają się bólem i powiększeniem zajętego narządu).19
Różyczka
Różyczka jest wirusową chorobą zakaźną, a jedynym rezerwuarem wirusa jest człowiek. Podatność na zakażenie jest powszechna. Najczęściej na różyczkę chorują dzieci w wieku przedszkolnym i szkolnym, ale chorować mogą także osoby dorosłe.20
Zakażenie
Różyczką zakazić się można od innego człowieka przez bezpośredni kontakt (droga kropelkowa), przez kontakt z materiałem zakaźnym i drogą krwionośną przez łożysko (płód od matki) w przypadku różyczki wrodzonej. Materiałem zakaźnym jest wydzielina jamy nosowo-gardłowej chorego, krew, kał, mocz.20
Objawy
W około połowie przypadków zakażenie przebiega bezobjawowo. Wstępnie różyczka może się objawiać gorszym samopoczuciem, bólami głowy i mięśni, zapaleniem gardła i spojówek (bez światłowstrętu) oraz stanami podgorączkowymi. Dobę przed wystąpieniem wysypki dochodzi do bolesnego powiększenia węzłów chłonnych, zwykle karkowych, zausznych i szyjnych. Następnie pojawia się wysypka, która jest różowa i na tułowiu i kończynach przypomina wysypkę płoniczą (jest drobna), na twarzy zaś przypomina wysypkę odrową. Po 2-3 dniach wysypka znika samoistnie, nie pozostawiając przebarwień, czasami dochodzi do łuszczenia skóry. U niektórych osób przebieg zakażenia może być bezwysypkowy, a jedynym objawem może być utrzymujące się powiększenie węzłów chłonnych, natomiast u małych dzieci właśnie wysypka może być pierwszym objawem choroby. Dzieci z wrodzonym zakażeniem różyczkowym mogą się urodzić przedwcześnie i/lub z masą ciała zbyt małą w stosunku do wieku ciążowego. Śmiertelność dzieci z zespołem różyczki wrodzonej jest duża, nawet do 15%.20
Ospa wietrzna
Ospa wietrzna
Przykładowy schemat szczepienia w ciągu pierwszych dwóch lat życia
Należy zachować odstęp co najmniej 6 tygodnii
Wszystkie szczepienia powinny być wykonywane zgodnie
z zaleceniami lekarza kwalifikującego do szczepienia
Ospa wietrzna to choroba zakaźna wywołana przez wirusa ospy wietrznej i półpaśca (Varicella-zoster virus - VZV). Źródłem zakażenia jest chory człowiek. Choroba jest niezwykle zaraźliwa. Ospa wietrzna jest nieprzewidywalna, powikłania mogą wystąpić u dotychczas zdrowych osób. U osób dorosłych przebieg ospy wietrznej jest cięższy niż u dzieci.2,21
Zakażenie
Choroba jest niezwykle zaraźliwa. Wirus przenosi się drogą kropelkową oraz z ruchem powietrza na odległość do kilkudziesięciu metrów - stąd nazwa ospa wietrzna. Zakaźna jest także treść pęcherzyków ospowych. Człowiek chory zakaża osoby z otoczenia 1-2 dni przed pojawieniem się charakterystycznej wysypki, przestaje zaś zakażać dopiero wówczas, gdy wszystkie pęcherzyki przyschną, a strupki odpadną, co trwa około tydzień. Najczęstszym źródłem zakażenia jest bezpośredni kontakt z chorym lub droga kropelkowa. Zakażenie szerzy się także przez kontakt z przedmiotami zanieczyszczonymi wydzielinami z dróg oddechowych chorej osoby.2,21
Objawy
Choroba zaczyna się gorączką, bólem głowy, złym samopoczuciem. Następnie, zwykle w 2. dobie gorączki, pojawia się wysypka. W kilku rzutach kolejno powstają plamki, grudki, a następnie pęcherzyki, które przysychają w krosty. Przemiana wykwitów trwa zwykle do 7 dni. Wysypka jest rozsiana na całym ciele. Towarzyszy jej nasilony świąd skóry. Drapanie może powodować nadkażanie wykwitów i powstawanie blizn.21
U noworodków z ospą wrodzoną (występuje sporadycznie) obserwuje się zaburzenia rozwoju, małą urodzeniową masę ciała, objawy neurologiczne (małogłowie, wodogłowie, zapalenie mózgu, opóźnienie rozwoju ruchowego i umysłowego), wady gałek ocznych (małoocze, zaćma, zanik nerwów wzrokowych powodujący ślepotę, zapalenie siatkówki), bliznowate zmiany skórne, niedorozwój kończyn. Zachorowanie matki kilka dni przed porodem lub po porodzie jest bardzo niebezpieczne dla noworodka, u którego może się rozwinąć wirusowe zakażenie wielonarządowe o ciężkim przebiegu.21
WZW A
WZW A
Przykładowy schemat szczepienia w ciągu pierwszych dwóch lat życia
Należy zachować odstęp co najmniej 6 tygodnii
Wszystkie szczepienia powinny być wykonywane zgodnie
z zaleceniami lekarza kwalifikującego do szczepienia
Szczepienia przeciw WZW A są przeznaczone do stosowania u osób nieszczepionych od ukończenia 1 roku życia.2,22
Wirusowe zapalenie wątroby typu A potocznie zwane „żółtaczką pokarmową”, „żółtaczką typu A” lub WZW typu A to choroba wywołana przez wirus zapalenia wątroby typu A, który powoduje zmiany zapalne i martwicze w wątrobie.23
Zakażenie
Choroba ta szerzy się drogą fekalno-oralną, a do zakażenia może dojść poprzez kontakt bezpośredni z zakażoną osobą, spożycie zakażonej żywności lub wody, umycia rąk w zakażonej wodzie lub drogą kontaktów seksualnych.2
Objawy
Choroba często przebiega bezobjawowo lub z łagodnymi, niecharakterystycznymi objawami. Najczęściej występują: męczliwość, nudności, wymioty, ból brzucha, ból mięśni i stawów czasem także świąd skóry. Przed pojawieniem się objawów może dojść do powiększenia wątroby. Objawy ostre ustępują po kilku dniach. Czasem wirusowe zapalenie wątroby typu A powoduje żółtaczkę, z którą wiąże się ściemnienie moczu i rozjaśnienie stolca. U osób z wcześniejszym uszkodzeniem wątroby choroba może mieć poważny przebieg. Choć występuje bardzo rzadko, jest to postać piorunująca z ostrą niewydolnością wątroby. Cięższy przebieg WZW typu A występuję także u osób po 50. roku życia i u osób niedożywionych.23
